...............^_^ การเจอปัญหา อุปสรรค และการกระทบกระทั่ง บนเส้นทางการสร้างบารมีเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเพื่อนนักสร้างบารมีก็ยัง ไม่มีใครหมดกิเลส และต่างมีข้อบกพร่องด้วยกันทั้งนั้น เพราะหากไม่มีข้อบกพร่องหรือบรรลุเป็นพระอรหันต์หมดกิเลสแล้ว จะมาเข้าวัดเพื่อขัดเกลากิเลส สร้างบารมีกันไปทำไม
ดังนั้น เราต้องอยู่บนเส้นทางนี้ด้วยความเข้าใจ ให้อภัยและคิดปรับปรุงข้อบกพร่องของตัวเองตลอดเวลา เพราะเรามีเวลาอยู่บนโลกนี้อย่างจำกัด อย่ามัวเอาเวลาไปนั่งคิดถึงเหตุผลที่จะทำให้เรายุติการสร้างบารมี เลิกไปวัด หรือหยุดงานบุญที่ทำ และที่สำคัญไม่มีใครสามารถตัดรอนการสร้างบารมีของเราได้มากเท่ากับการที่เราตัดรอนการสร้างบารมีของตัวเราเอง ด้วยการน้อยใจ ด้วยความไม่อดทน หรือทิฐิมานะที่เกิดจากใจของเราเอง
หากเรามองโลกไปตามความเป็นจริง เราจะพบว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เราต้องเจออุปสรรค และด้วยวิบากกรรมเก่า บางคนถึงกับต้องสูญเสียอะไรหลายอย่าง เช่น เสียชื่อเสียง เสียเพื่อน เสียใจ เสียของเรา... แต่จงจำไว้ว่า จะสูญเสียอะไรก็เสียไป แต่อย่าทำให้ตัวเองสูญเสียโอกาสในการสร้างบารมี เพราะการสูญเสียสิ่งนี้ เป็นการสูญเสียที่น่ากลัวที่สุด เนื่องจากชีวิตจะตกอยู่ในภาวะวิกฤต คือ เราจะไม่ได้บุญอะไรเพิ่มเติมเลย ทั้งๆ ที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ก็เพื่อการสั่งสมบุญ และในเมื่อเราต้องใช้บุญทุกวัน หากไม่สร้างเพิ่ม พอบุญหย่อน ชีวิตก็จะตกระกำลำบาก แบบข้ามภพข้ามชาติ
ด้วยเหตุนี้...ไม่ว่าจะเจออุปสรรคอะไร จงสู้ และให้หมั่นถาม ตัวเองบ่อยๆ ว่า เราสร้างบารมีในหน้าที่ของเราเต็มที่หรือยัง เพราะการทำอย่างเต็มที่ แท้จริงแล้วก็ไม่ได้ทำเพื่อใครอื่นเลยแต่เป็นการทำให้ตัวเรามีบุญในปริมาณมากพอที่จะทำให้เรามีชีวิตที่ราบรื่น มีความสุขในปัจจุบัน และเพียงพอที่จะรองรับการบรรลุมรรคผลนิพพานของตัวเราเองในชาติสุดท้าย....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น