........โดยทั่วไปคนจะคิดกันแค่ว่า การอยู่ในบุญ คือ การหากิจกรรมที่เป็นบุญทำ รวมถึงการตรึกระลีกนึกถึงบุญต่างๆ ที่เคยทำมา แต่แท้จริงแล้ว.... การอยู่ในบุญ คือการ ปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงสภาวธรรมภายใน จนกระทั่งสามารถเห็นดวงบุญใสๆ และมีใจแนบแน่นอยู่ในดวงบุญนั้นตลอดเวลา ซึ่งหากทำได้อย่างนี้ ใจจะแช่อิ่มอยู่ในอู่แห่งทะเลบุญ จนเกิดปีติชุ่มเย็น และก็จะส่งผลให้เรา คิดดี พูดดี ทำดี เมื่อกาย วาจา ใจ ดี ก็จะดึงดูดสิ่งดีๆ คนดีๆ เข้ามาสู่ตัว เพราะใจจะมีอายตนะของใจ ที่จะไปดูดคนอายตนะเดียวกันมา ทำให้เจอแต่คนคิดดี พูดดี ทำดีเช่นเดียวกัน แม้ขณะเจออุปสรรคผ่านเข้ามาในชีวิต ถ้าใจอยู่ในบุญ เราก็จะมีดวงปัญญาที่มากกว่าปกติ สามารถคิดออกว่า ต้องพูดอย่างไร ต้องทำอย่างไร ในการแก้ไขปัญหาอุปสรรคนั้นๆ
ดังนั้น เมื่อการอยู่ในบุญดีอย่างนี้ เราก็ควรทำใจให้อยู่ในบุญซึ่งการทำใจให้อยู่ในบุญเบื้องต้นที่ง่ายที่สุด ก็คือ แตะใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกาย และหมั่นตรึกระลึกนึกถึงบุญที่เคยทำมาบ่อยๆ ท่ามกลางดวงสว่าง ท่ามกลางองค์พระ นึกให้เป็นประจำสม่ำเสมอ ให้ได้ทั้งวัน....
--------------------------
