ฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว
เมล็ดพืชสองเมล็ดนอนนิ่งอยู่ในดินที่มีปุ๋ยอุดมสมบูรณ์ พวกมันเริ่มต้นสนทนากัน
เมล็ดพืชหมายเลขหนึ่งพูดขึ้นว่า
"ฉันจะต้องเติบโตสูงใหญ่ ฉันจะแทงรากลงไปให้ลึก แล้วงอกขึ้นไปให้พ้นดิน ฉันอยากจะสัมผัสแสงอาทิตย์อันอบอุ่น ได้รับความชุ่มชื้นจากสายฝน ฉันอยากจะโตไวๆ เพื่อจะได้ยินเสียงนกร้องและได้เล่นกับเหล่าผีเสื้อ" ดังนั้นมันจึงพยายามเติบโตอย่างรวดเร็ว ในที่สุดมันก็กลายเป็นต้นไม้ที่มีดอกสวยงาม
เมล็ดพืชหมายเลขสองกล่าวว่า "ฉันเป็นเมล็ดพืชชั้นเยี่ยม ฉันพอใจกับสภาพการเป็นเมล็ดกลมๆแบบนี้มาก แล้วฉันจะเปลี่ยนตัวเองไปทำไม ฉันไม่อยากหยั่งรากลงดิน เพราะมันอาจต้องเจอกับหิน ฉันไม่อยากใช้แรงงอกเพราะมันอาจทำให้ก้านอันบอบบางของฉันเป็นแผลได้ และถ้าฉันงอกขึ้นไปเป้นต้นอ่อน ก็อาจจะถูกหนอนกัดกิน หรือถ้าฉันออกดอกอันสวยงาม ก็คงต้องโดนเด็กมือบอนเด็ดไปทั้งก้าน ฉันจะรอให้สถานการณ์ดูปลอดภัยมากที่สุด จึงจะคิดดูอีกทีว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป"
ดังนั้น เจ้าเมล็ดพืชหมายเลขสองจึงยังหลบอยู่ใต้ดิน
ผ่านไปไม่นานนัก ไก่ตัวหนึ่งเดินมาหาอาหารบริเวณนั้น มันจิกตรงนั้น มันจิกตรงโน้นที ตรงนี้ที ในที่สุดเจ้าเมล็ดพันธุ์ที่ไม่ยอมเติบโตนี้ก็ถูกกลืนลงไปในท้องไก่
...............................................
สวัสดีครับ เพื่อนๆ ทุกท่าน วันนี้ได้มีโอกาสนำเรื่องสั้นกำลังใจมาฝากนะครับ การเติบโตนั้นก็ย่อมต้องมีทั้งสุขและทุกข์ไปด้วยกันนะครับ แม้ว่าจะเริ่มต้นหรือยังไม่เริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง ก็ต้องเจอกับเรื่องราวต่างๆมาให้ไม่สบายใจมาให้ทุกข์ใจเสมอนะครับ ขอแค่เรา ขยายใจของเราให้ใหญ่ขึ้นครอบฟ้า เหนืออุปสรรค ความกลัวทุกอย่าง แล้วลงมือทำมันด้วยความตั้งมั่น ตั้งใจ จะเจอปัญหาอุปสรรคอะไรเข้ามาก็ตาม ก็ไม่ยอมแพ้ สู้เดินหน้าต่อไป คงไม่มีใครที่จะสามารถไปถึงเส้นชัย ได้โดยที่ไม่เคยเจ็บ ไม่เคยล้มมาก่อนนะครับ บุคคลที่ประสบความสำเร็จในชีวิตแต่ละคนที่เราเห็นกันอยู่ในปัจจุบัน ถ้าได้ลองไปศึกษาประวัติแต่ละท่านนั้น ก็ล้วนแล้วแต่เคยพบเจออุปสรรค เคยล้ม เคยผิดพลาดมาก่อน แต่ เขาเหล่านั้น มีความเชื่อมั่น มั่นใจ ตั้งใจ ในสิ่งที่ทำอย่างสม่ำเสมอ ต่อเนื่อง และไม่ยอมแพ้มันง่ายๆ จึงมีวันที่เหมือนเมล็ดพันธุ์เบอร์แรก ที่ได้เป็นไม้ใหญ่ สวยงาม เป็นที่พึ่งให้กับ สัตว์น้อยใหญ่ มีดอกไม้ที่สวยงาม ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านนะคับ ในการสู้กับสิ่งที่ได้ตั้งใจทำสิ่งต่างๆ เมื่อเรา ได้เริ่มต้น มันก็ต้องมีก้าวที่สอง สาม สี่ ต่อไป จะเจออะไรก็ช่าง ขอให้ ลุก เดินต่อ แล้ว จะถึงเส้นชัยอย่างแน่นอนครับผม....
ลองดู เรื่องสั้นของชายคนนี้ดูครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น